تغییرات بیومتریک چشم بعد از عمل فیکوترابکولکتومی و تاثیر آن بر محاسبه قدرت عدسی داخل چشمی

هدف: ارزیابی تغییرات بیومتریک چشم و اثر آن در تعیین قدرت عدسی داخل چشمی بعد از عمل فیکوترابکولکتومی. روش پژوهش: در یک مطالعه کوهورت تاریخی بر روی 26 چشم از 24 بیمار که تحت عمل فیکوترابکولکتومی با میتومایسین C قرار گرفته و حداقل 6 ماه از زمان انجام جراحی روی آن‌ها گذشته بود، تغییرات کراتومتری (KR)، طول محوری (AL) با اولتراسوند تماسی Contact A-Scan (US-8000, Nidek, Gamaguri, Japan) و فشار داخل چشمی (IOP)، مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته‌ها: متوسط مدت زمان پی‌گیری بیماران بعد از جراحی 4/15±1/24 ماه بود. بین کراتومتری قبل (4/1±73/43) و پس از عمل (41/4±76/42) اختلاف معناداری وجود نداشت (183/0 P=). میانگین طول محوری چشم (AL) قبل از عمل 22/23 و پس از عمل 42/23 میلی‌متر بود که اختلاف این دو از نظر آماری معنی‌دار نبود (238/0 P=). میانگین فشار داخل چشم قبل از عمل 3/16 بود که بعد از عمل به 1/11 میلی‌متر جیوه کاهش یافت و این کاهش معنادار بود (002/0 =P). بین آستیگماتیسم قرنیه‌ای قبل (45/1±35/0) و پس از عمل (9/1±47/0) تفاوت معنی‌داری یافت نشد (738/0=P). نتیجه‌گیری: در صورتی که فشار چشم قبل از جراحی در محدوده طبیعی باشد، تاثیر جراحی فیکوترابکولکتومی بر تغییرات کراتومتری و طول قدامی خلفی که دو عامل موثر در تعیین قدرت لنز داخل چشمی می‌باشند قابل توجه نبوده و می‌توان با اطمینان از کراتومتری و طول قدامی خلفی قبل از عمل جهت تعیین قدرت لنز داخل چشمی استفاده کرد. کنترل فشار چشم با دارو تا حد ممکن قبل از عمل و قبل از انجام بیومتری توصیه می‌شود. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1392؛ دوره 19، شماره2: 92-86.